Þetta er allt út af þessu bláa flaueli
Mér er það fyrirmunað að skilja af hverju fólk bíður ekki í röðum, áflogum skreyttum, eftir að fá að sofa hjá mér. Eins og ég er nú alltaf stórskemmtileg og frábær manneskja þá kemst hin vakandi ég hvergi nærri þeirri perlu sem ég er þegar ég næ að festa svefn. Það er ósköp skiljanlegt að ég skuli eiga svona erfitt með svefn, ef allir vissu hvað ég er fyndin á meðan ég sef þá vildi ekki nokkur maður hafa mig vakandi auk þess sem það væri blóðugur óréttur gagnvart öllu öðru fólki.
Þegar ég er vakandi er ég kannski góð og upp á síðkastið ofboðsleg glöð og asnaleg en þegar ég sef brosi ég – ALLTAF. Ég syng og ég hlæ og ég segi og geri svo ógleymanlega hluti að ég get ekki talið þau skipti sem ég hef vaknað upp við hláturrokur, stundum mínar, stundum áhorfenda minna.
Góð dæmi um gullmola sem oltið hafa upp úr mér eru m.a. :
Ég kenni sæbrautinni alfarið um þetta fíaskó
Það er vegna þess að þegar nashyrningar fljúga gráta fræin
Þetta er allt út af þessu bláa flaueli sem rokríður rokinu
You scratch my back – I poke your ass
En góð og viðbjósleg lína sem ég vaknaði upp við í morgun, ég var að syngja og það illa og vont lag...
lífið er dásamlegt...
klípið mig - ég er farin suður í spillinguna að ná mér í smá myrkur