Thank god I’m skipping town
Ekki svo að skilja að mér finnist ekki gaman að liggja í eigin vesældómi og móral, jafn vinalaus og ég er vitlaus eftir þessa allt of löngu, ströngu og fáránlegu helgi en það er bara eitthvað sem gerir það að verkum að mig langar að finna næsta sandkassa og troða hausnum þar niður á bólahelvítiskaf.
Why does my IQ drop like 100 points during the weekend? Men I should not be allowed to communicate with real, life people.
Og Rúna… what? Ekki setja eitthvað svona á netið – sveiattann…
Við skulum nú samt ekki drekkja mörgum góðum stundum í pitti þeirra slæmu – þessi helgi var að mestu leiti alveg sérdeilis ágæt. Tók til við ölþamb skömmu eftir að vinnu lauk á föstudeginum, það kvöld fór svo helst í rólegheita sötur og notalega afslöppun með frændum mínum í pottinum, þar sem brúni bolurinn minn varð appelsínugulur.
Fyrir enga muni gat ég sofið á laugardeginum og fékk mér því bjór klukkan 7:30, við það sótti að mér ótti við bakkuskrumluna svo ég fékk mér ekki annan fyrr en í hadeginu þegar ég, Dibba og Sigga Jóna vorum búnar að fara flissandi um allan Ísafjörð. Þessi ljúfi laugardagur fór svo í það að rúnta, liggja í baði og, eins og liggur í hlutarins eðli, bjórdrykkju.
Þegar kvölda tók kom eitthvað fólk heim til mín svo ég hætti að vera sorglega manneskjan sem lá ein í baði, drekkandi bjór í krónísku hláturskasti. Í Svörtum Fötum voru að spila í Hnífsdal og kýs ég að segja sem minnst um það ball sökum minnisleysis og þeirrar staðreyndar að það sem ég er búin að frétta er bara ekkert sem ég vil muna – og hananú... Hinsvegar hörkuheljarinnar gaman heima hjá mér eftir ballið þar sem börn fóru á kostum og Mæja Bet lá í skítnum á eldhúsgólfinu sínu og grét úr hlátri á meðan vaselínið flaug manna á milli, viðbjóseldamennska átti sér stað og Jón Fiskur daðraði við eyru viðstaddra.
Sunnudagurinn átti sér ekki stað, allt sem þú veist er lygi og ég ætla að hætta að drekka tequila.