Ljómandi geitungapiss
Vá,þetta tók á! Ég er alveg að niðurlotum komin eftir svona langa helgi, ellin er eitthvað farin að klina striki í djammreikninginn hjá manni greinilega. Ég væri svo sátt við það að vera ekki í vinnu í dag heldur bara heima að njóta þynnkunnar framan við imbann með kókdós á vömbinni. En það verður víst ekki á allt kosið...
Það var frábært ball í
Trékyllisvík á föstudagskvöldið og sé ég ekki hætishót eftir því að hafa dregið Dibbu og Bjarnveigu í þá för – jafnvel með þá vissu mína að Hexía sé nú einhverjum pörtum fátækari, en piff...
hefur maður nokkuð að gera með allt þetta drasl sem er undir þessum bílum? þetta þvælist bara fyrir á svona rallývegum.
Þegar við vorum komnar alla leið í þessa frábæru sveit var haldið sem leið lá heim að Melum þar sem fljótt var tekið til við ölsötur og kjaftagang. Lítið fór fyrir vandræðagangi sem ég var búin að sjá fyrir og það finnst mér bara frábært.
Ballið var slík snilld að ég er enn að gapa af aðdáun. Veit ekki hvort Dibba getur sagt nokkuð um að hún hafi verið á sama máli því þegar liðið var nærri nóttu kom fólk að mér sem bað mig að taka þetta rusl út, ég bæri ábyrgð á því. Þá var mín búin að koma sér vel fyrir úti í horni og harðneitaði,
með svæsnum svívirðingum, að drattast út. Mikið var gaman að tjónka við hana svona geðgóða og notalega. Mér hætti nú reyndar að standa á sama um skapvonsku hennar þegar ég hótaði að bera hana út í bíl og kippti undan henni stólnum svo hún datt á rassgatið. Sjaldan séð ljótara augnaráð. En þrátt fyrir þessa smáhnökra skemti ég mér alveg konunglega enda fólkið í þessari sveit allt höfðingjar heim að sækja.
Laugardagurinn fór að mestu í það að sitja og bíða,
það er ágætir iðja alveg – gæti vel hugsað mér að stunda það oftar, svona þolinmóð og easy going manneskja eins og ég er. Loksins gátum við samt hætt því og keyrt heim. Það gékk nú bara með ágætum og
vil ég óska henni Drullí til hamingju með að hafa nú keyrt Djúpið í fyrsta sinn.
Þegar við komum heim til Dibbu komumst við að því
okkur til mikillar hryggðar að foreldraeiningin hennar hafði brugðið sér af bæ.
Árans kvöð sem það nú er að hafa húsið svona yfir verslunarmannahelgi. Að sjálfsögðu var ekki hægt að bregðast þessari augljósu skyldu svo slegið var upp gleðskap. Aldrei í lífi mínu hef ég séð eins viðbjóðslega úti lítandi heimili og það sem við mér blasti þegar ég drattaðist fram úr rúminu klukkan rúmlega níu á sunnudagsmorguninn. Ég reyndi að taka eitthvað smáræði til en mér flökraði við hvert handtak, svo ég fékk mér treo og lagðist aftur fyrir.
Eftir að Dibba kom heim úr vinnunni seinna um daginn var þessi leikur endurtekinn eins og hann lagði sig. Svo var haldið á sama ballið og farið var á kvöldið áður og mér fannst ég föst á þeytivindu. Þegar ég var að bilast á endurtekningum ákvað ég að stinga af frá þessu balli, eins og ég gerði reyndar kvöldið áður. En núna fór ég ekki heim,
nú settist ég niður í fjöru þar sem ég sat með þönkum mínum og vini mínum og félaga honum Sjó. Þetta var fínt. Þegar ég var komin með nóg af þessu fór ég og hitti lið framan við ballið og svo var haldið heim til Dibbu þar sem ég sofnaði ekki svo löngu síðar.
Í gær drakk ég bara bjór –
what else is there to say?