I’ll be running for president

Ég gæti orðið:
Félagsráðgjafi, auglýsingastjóri, þulur, fræðslustjóri fyrirtækis, móðurmálskennari, lögfræðingur, bókasafnsfræðingur, tónlistarmaður, ljósmyndari, almannatengill, fréttamaður, tækniskrifari, þýðandi, skipulagsstjóri í félagsþjónustu, tungumálakennari, námsráðgjafi, prestur, skólastjóri, félagsfræðikennari, frambjóðandi, starfsmannastjóri, bankastarfsmaður, aðstoðarmaður lögfræðings, rithöfundur, talmeinafræðingur, sálfræðingur, kristniboði etc.

Fékk niðurstöðurnar úr STRONG áhugasviðsprófinu mínu í morgun – það eru til allt of mörg störf í heiminum.

Ég hallast mest að kristniboðanum, það er örugglega frábært.

Asetonískir handakrikar

Þegar ég vaknaði í morgun vissi ég að ég færi ekki fram úr rúminu nema ég velti mér upp úr einhverju sem hefur komið mér til að skella upp úr í gegnum tíðina. Þetta var snúið verk þar sem ég er einstaklega þröngsýn manneskja, með háþróaða, vandláta og fágaða kímnigáfu og ekki þekkt fyrir það að hníga niður úr hlátri vegna einhverra smámuna. Ég lagði hugann í pollinn (sem kattarmjónan hafði útbúið á koddanum mínum með að reka feita afturendann í vatnsglas í gluggakistunni) og fór að velta mér upp úr einhverju sem mér finnst fyndið. Ég fór að hugsa um einn morgunn síðan ég var í 1. bekk í menntaskóla – hvað ég hafði bitið það í mig að vinna bug á morgunillskunni og láta ekkert raska ró minni – þó það væri ekki nema þennan eina morgunn.

klukkuviðundur mitt öskraði þar til blóðhlaupnar glyrnur mínar opnuðust til að slátra þessari tussu, herbergisfélaginn lá steinsofandi í næsta rúmi og ég, elskuleg að venju, kunni ekki við að kveikja ljósið svo ég reyndi að græja mig aðeins í myrkrinu. Eftir að hafa nánast hengt mig við að koma mér í brjóstahaldarann og nær kæft mig við að hneppa buxunum mínum teygði ég mig upp í hillu til að sletta á mig smá svitarolloni, enn svefnblind og utangátta kippti ég mér lítið upp við fnykinn sem gaus upp þegar ég slengdi vænni gusu í handakrika mína. Það var ekki fyrr en ég fann vota strauma leka niður með síðum mínum sem ég áttaði mig á því að ég hafði gripið í naglalakkeyðinn í stað svitabrúsans.

Sótsvört af illsku og angandi af eiturgufum mætti ég í skólann stuttu seinna, staðráðin í að láta á engu bera og ljóma af tilbúinni kæti. Þegar ég svo þvældist fyrir sjálfri mér í efstu tröppunni, með þeim grátkómísku afleiðingum að ég skoppaði niður allar tröppurnar og inn í miðjan hóp myndarlegra 4bekkinga , stóð ég upp, vel rjóð og sælleg að sjálfsögðu, og gekk rakleiðis inn í stofu. Ég hafði þó enn ekki urrað!

Síðdegis, þegar skóla lauk var brosið enn á sínum stað. Þar sem ég arkaði á mínum kvenlega hálendishraða með 70 cm reglustrikuna mína gnæfandi upp úr skólatöskunni fannst mér dagurinn hafa heppnast alveg ágætlega. Það var ekki fyrr en ég leit upp og sá að fólk lá í hrönnum allt í kringum mig grenjandi úr hlátri að mér varð litið aftur fyrir mig til að komast að þeirri viðbjóðslegu staðreynd að ég hafði snarað einn gullfallegan 4bekking með reglustrikunni. Aumingja maðurinn hafði flækt reim utan um spjótið sem stóð upp úr töskunni og var búinn að dragast á eftir mér út alla ganga án þess að ná sambandi við þennan glaðhlakkalega geðsjúkling sem klárlega var með hugann einhversstaðar í sveitum landsins. Ég hélt mér væri allri lokið.

En hvað um það, upprifjun mín á þessum morgni var nóg til að ég drattaðist á lappir... og enn hef ég ekkert urrað í allan dag!

Funny or not

Þar sem ég heyrði útundan mér fyrir skemmstu að valið á fyndnasta manni vestfjarða stæði yfir fór ég að hugsa um hvernig fólk þætti fyndið. Nú hefur það verið haft fyrir manni frá blautu barnsbeini að feitt fólk væri almennt fyndnara en magurt – ástæður þess eru mér með öllu ókunnar en oft hef ég nú rekið mig á þessa raun. Ófrítt fólk hefur oft þurft að vera í betri tengslum við kímnigáfu sína þar sem fallegu fólki fyrirgefst allt – sama hvað það getur verið húmorslaust og leiðinlegt. Alkoholistar eru enn einn hópur fólks sem er sagður hafa kímnigáfuna í hávegum. Ekki er ósennilegt að þetta sé varnartaktík hjá fólki sem er óöruggt fyrir einhverjar sakir – en hvílík náðargjöf að kunna að vera sniðugur.

Sem feitur og ófríður alki myndi ég nú segja að ég ætti að vera í rosalegum húmorista – áhættuhóp... hvað er eiginlega að klikka? Ætla ég bara að vera undanþága frá öllum góðum reglum... fussssssss starting tomorrow þá verða allar varnir uppi og ég verð funny as hell!

Mars 2004

Mig dreymdi tóma vitleysu í nótt en samt hefði ég alveg verið til í að halda því bara áfram, þessi draumur má alveg verða minn veruleiki til þess að veruleikinn þurfi ekki að vera þessi martröð.

Suma daga leikur einhvernvegin allt í höndunum á manni, heimurinn liggur svoleiðis að fótum manni og allt gengur upp – aðra daga er það ekki þannig. Það er líka allt í lagi, það verða auðvitað að koma dagar inn á milli til að minna mann á að góðu dagarnir eru ekkert sjálfsagðir - en má koma heill helvítis mánuður (og vel rúmlega það raunar) þar sem ekkert gengur upp og allt er bara á móti manni? Það heldur mér gangandi núna að mánaðarmótin eru framundan, á fimmtudaginn verður þessi mánuður búinn og ég þarf aldrei aftur að upplifa mars 2004, viðbjóðslegasta mánuð sem klínt hefur verið upp á mannkynið.